4.5.06
smara & adrian mole
Nos últimos días leo dous libros nunha patada. Un, o recentísimo Smara, de Paula Carballeira, porque é breve. O outro, O diario secreto de Adrián Mole aos 13 anos e 3/4, porque é apaixonantemente acedo e divertido.
Smara é un deses libros de lendas exóticas onde hai avoas meigas, dromedarios que falan como a xente e un deserto que é o panteón dos mortos que non morren. A intención será boa, e dende logo desta moza escribe queloflipas, pero a transgresión doutras veces non lla atopo debaixo desa pátina eurocéntrica pola que todo ao sur é fantasía.
Adrian Mole é, dende xa, o meu heroe. Non só é racista, machista, rancoroso, mentireiro e monárquico, senón que ademais é divertido, poliédrico, e en absoluto infantil, a pesar de ter trece anos (e 3/4) e estar preocupado polas funcións do seu pispilete. Pregúntome como botei tantos anos da miña vida sen ler esta sátira sobre a literatura infantil. ¿Consideraron os meus profes que aprendería máis con Rañolas que coa incorrección política dos indios señores Singh facendo barbacoa o día da voda de Lady Di? De feito comprobo cómo en galego só está traducido o primeiro da serie. Brétemas poderá completar razóns destas ausencias.
Nos últimos días leo dous libros nunha patada. Un, o recentísimo Smara, de Paula Carballeira, porque é breve. O outro, O diario secreto de Adrián Mole aos 13 anos e 3/4, porque é apaixonantemente acedo e divertido.Smara é un deses libros de lendas exóticas onde hai avoas meigas, dromedarios que falan como a xente e un deserto que é o panteón dos mortos que non morren. A intención será boa, e dende logo desta moza escribe queloflipas, pero a transgresión doutras veces non lla atopo debaixo desa pátina eurocéntrica pola que todo ao sur é fantasía.
Adrian Mole é, dende xa, o meu heroe. Non só é racista, machista, rancoroso, mentireiro e monárquico, senón que ademais é divertido, poliédrico, e en absoluto infantil, a pesar de ter trece anos (e 3/4) e estar preocupado polas funcións do seu pispilete. Pregúntome como botei tantos anos da miña vida sen ler esta sátira sobre a literatura infantil. ¿Consideraron os meus profes que aprendería máis con Rañolas que coa incorrección política dos indios señores Singh facendo barbacoa o día da voda de Lady Di? De feito comprobo cómo en galego só está traducido o primeiro da serie. Brétemas poderá completar razóns destas ausencias.
