2.2.04
champán
Teño que recoñecer unha catástrofe. Como non son intelectual cito mal. En realidade, o dos xornalistas campesiños e mariñeiros non é de berger senón de, meu deus, benjamin, citado por berger. Os relatos nacen de dous tipos distintos de narrador: un é o que ten que viaxar lonxe de casa pra atopar feitos e relatos, o viaxante de comercio, o mariñeiro; o outro o campesiño, o que queda na casa apañando lembranzas e transmitíndoas.
E a de kapusciñski si era dil: existen caracteres reflexivos e caracteres que reflecten o mundo. Hai escritores, coma Berger, que posúen o don da reflexión. Como xa se dixo, pódese ver todo o mundo sen abandoar a nosa habitación. Isto é típico dos caracteres reflexivos, que atopan inspiración en si mesmos, no material que teñen en si (...). Este é un tipo de literatura. No meu caso, pola contra, reflicto o mundo: teño que ir ao lugar dos feitos pra poder escribir.
prégovos que me desculpedes o erro. e que desculpedes este post tan impertinente.
Teño que recoñecer unha catástrofe. Como non son intelectual cito mal. En realidade, o dos xornalistas campesiños e mariñeiros non é de berger senón de, meu deus, benjamin, citado por berger. Os relatos nacen de dous tipos distintos de narrador: un é o que ten que viaxar lonxe de casa pra atopar feitos e relatos, o viaxante de comercio, o mariñeiro; o outro o campesiño, o que queda na casa apañando lembranzas e transmitíndoas.
E a de kapusciñski si era dil: existen caracteres reflexivos e caracteres que reflecten o mundo. Hai escritores, coma Berger, que posúen o don da reflexión. Como xa se dixo, pódese ver todo o mundo sen abandoar a nosa habitación. Isto é típico dos caracteres reflexivos, que atopan inspiración en si mesmos, no material que teñen en si (...). Este é un tipo de literatura. No meu caso, pola contra, reflicto o mundo: teño que ir ao lugar dos feitos pra poder escribir.
prégovos que me desculpedes o erro. e que desculpedes este post tan impertinente.
