20.1.04
perigo
Jacarezinho queda con Kate e falan deste blo. A Kate gústalle. Trémanme as pernas e empézame a correr a suor. Este blo, que naceu pra tres amigos, esténdese e ameaza con curtarme liberdade. Advírtemo Dukakis. Seguirei considerando que a única función do pudor no mundo é rimar con tudor? Afortunadamente teño traballo pra parar un buga, e non podo deixar a cabeza a rodar tanto como eu quixera.
Na familia estamos a vivir un momento complexo. A radio xa está no concesionario, a ver se lle miran as entrañas.
Apuro as últimas páxinas de ébano e gustaríame que non rematase nunca. Despois de describir a tortura ao presidente liberiano Doe pra que largue o número da súa conta bancaria, e de cómo o xeneral Johnson vendeu as videotapes documentais polas tendiñas de Monrovia (pioneiro das snuff movies africanas), Kapusciñski salta tres páxinas e fala do sol a cachón de Timbuctú, e da estación de tren de Dakar (na que estiven), e dos vendedores de laranxas... Ah, leo as súas palabras e vexo as miñas, as que nunca din pronunciado.
Ás veces tamén me ocorre así con Contra, que agora descubrín que é loiro e que ten unha esposa abnegada.
Jacarezinho queda con Kate e falan deste blo. A Kate gústalle. Trémanme as pernas e empézame a correr a suor. Este blo, que naceu pra tres amigos, esténdese e ameaza con curtarme liberdade. Advírtemo Dukakis. Seguirei considerando que a única función do pudor no mundo é rimar con tudor? Afortunadamente teño traballo pra parar un buga, e non podo deixar a cabeza a rodar tanto como eu quixera.
Na familia estamos a vivir un momento complexo. A radio xa está no concesionario, a ver se lle miran as entrañas.
Apuro as últimas páxinas de ébano e gustaríame que non rematase nunca. Despois de describir a tortura ao presidente liberiano Doe pra que largue o número da súa conta bancaria, e de cómo o xeneral Johnson vendeu as videotapes documentais polas tendiñas de Monrovia (pioneiro das snuff movies africanas), Kapusciñski salta tres páxinas e fala do sol a cachón de Timbuctú, e da estación de tren de Dakar (na que estiven), e dos vendedores de laranxas... Ah, leo as súas palabras e vexo as miñas, as que nunca din pronunciado.
Ás veces tamén me ocorre así con Contra, que agora descubrín que é loiro e que ten unha esposa abnegada.
