<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

10.8.07

repatriación, 2
O peor de todo foi a conversa con Barataria. Sorprendentemente il quere ir prá descoñecida ghalleira, que imaxina como un paraíso de recursos laborais, lonxe desta terra que lle deu seis traballos en catro meses, anque fosen na hostalaría. Unhas cousas levaron a outras e acabamos na eterna discusión sobre o ir e o volver, ata descubrir que a persoa coa que me deito e a quen lla zugo é un apaixonado de volver, do vrao, do café con xeo e de andar en chanclas. E claro, ese discurso automático que lle boto a amigos e alleos sobre a vida e sobre que a miña discoteca me necesita, pero fóra, esborróaseme diante dil e das súas morriñas da granvía.
A vida deume unha oportunidade pra traballar neste país do friquismo institucionalizado, pra saír daquilo e pra acabar cos meus ósos nun despacho de lausanne ou depelicando peixe nos peiraos de lagos, como soñaba un rapaz de dez anos cando viraba e viraba e viraba a esfera que lle regalara a avoa purita. Entre o remuíño desa esfera, situada agora na base do esófago, e unha boa presada de billetes e retos profesionais na AP9, decidinme pola esfera.
Agora veñen os deberes: sacarlle proveito a isto, poñer candeas a santo antón pra que o meu Barataria non canse demasiado cedo, zugarlla máis e mellor, facerlle ceas máis gorentosas, adiar a toda costa o momento de elixir entre o remuíño e il. E despois, un día, escoller.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?