27.2.07
castelo
Un dos meus clientes ten o agradábel costume de vir ás nosas xuntanzas en chándal. No resto da súa vida é un deportista e nótaselle en todo. Eu, dende logo, non podo facer nada máis que mirarlle pró chándal, prós cabelos loiros, prá silueta do corpo, prá cadeaza de ouro que leva ao pescozo. Nada podo facer máis ca derreterme (márcame unha regra explícita da empresa en que traballo, como un pastor eléctrico). Así que miro e reláxome cando me medra o ego como escuma de cervexa porque me mira, porque me segue, porque está pendente de min.
Pero esa fermosa substancia inalcanzable, que con só un movemento de brazo podería tronzarme ou extasiarme, decidiu que había unha empresa de introdución ao márquetin máis interesante. E cun brevísimo email corta a nosa relación e desaparece, ignorante do derrube do máis grande dos castelos.
Un dos meus clientes ten o agradábel costume de vir ás nosas xuntanzas en chándal. No resto da súa vida é un deportista e nótaselle en todo. Eu, dende logo, non podo facer nada máis que mirarlle pró chándal, prós cabelos loiros, prá silueta do corpo, prá cadeaza de ouro que leva ao pescozo. Nada podo facer máis ca derreterme (márcame unha regra explícita da empresa en que traballo, como un pastor eléctrico). Así que miro e reláxome cando me medra o ego como escuma de cervexa porque me mira, porque me segue, porque está pendente de min.
Pero esa fermosa substancia inalcanzable, que con só un movemento de brazo podería tronzarme ou extasiarme, decidiu que había unha empresa de introdución ao márquetin máis interesante. E cun brevísimo email corta a nosa relación e desaparece, ignorante do derrube do máis grande dos castelos.
