As túas balas

malaísia
Quedo cun chaval en principio pra xogar ao tenis, pero despois, por unhas e outras razóns, trocámolo por cearlle algo e ir ver a de jamesbond. El chámase Fai no seu nome chinés, Choon Hui no malaio e Jef no inglés, e das tres formas pode e quere que o chamen. É enxeñeiro de obra civil recén licenciado, budista e falante de cantonés, e delóngase en explicarme a harmoniosa convivencia das tres principais culturas de malaísia: iso si, non desexa voltar. Ninguén lle sabe do de ser gai: nin na familia, nin nos amigos, nin por suposto no traballo, e só lle coñecen o segredo os que foderon con el, e ao que se viu non deberon ser moitos.
Ten todo o que non se debe ter nunha cama: timidez, renuncia ao pracer propio e unha desmedida ansia por limparse. Pero as apertas do seu corpo de osopanda imberbe véñenme ben, como tamén me vén ben durmir nunha cama cómoda ou a misteriosa menciña chinesa que me frega sobre o xeonllo. "Mira", dime sinalando uns caracteres latinos incrustados no panorama chinés da etiqueta: "é de fabricación malaia".