19.12.06
franco
Isto de durmir un pouco, espertar, acompañar a ulises, meterme con ela na cama, ir ao pé do radiador a mirala durmir, seguila cando vai á area e sobre todo, non saír da casa de meus pais, estame deixando moito tempo pra ler, desordenadamente. Así, a unha guía de vila-marple escrita hai 155 anos pásalle por riba o último libro de pàmies, que se interrompe pra empezar e rematar un 'Papón' fermosisimamente ilustrado pero un pouco frouxo no argumento, e logo finalmente as Palabras contadas de camilo franco.
Tras da inexplicable portada agóchanse unha serie de propostas narrativas ás veces un algo insulsas, pero normalmente gralladas de frases estupendas, de relanzos atrevidos, de sorrisos, de risos e de cousas verdadeiramente xeniais. O mellor de todo nun libro que sae a historia por páxina son paradoxalmente os bises, algo máis longos, e sobre todo esas trinta propostas pra facer unha novela, que serían impecablemente perfectas se fosen só 25, e que chegan ao seu cume coa derradeira: destinada a deprendérmola de memoria os posmod e os mod, ao igual cós poetas desclasados citan a ronseltz ou os políticos a castelao.
Nota erudita: teño que escribir xa ese artigo titulado a heterosexualidade masculina en crise: de ameixeiras a camilo franco.
Isto de durmir un pouco, espertar, acompañar a ulises, meterme con ela na cama, ir ao pé do radiador a mirala durmir, seguila cando vai á area e sobre todo, non saír da casa de meus pais, estame deixando moito tempo pra ler, desordenadamente. Así, a unha guía de vila-marple escrita hai 155 anos pásalle por riba o último libro de pàmies, que se interrompe pra empezar e rematar un 'Papón' fermosisimamente ilustrado pero un pouco frouxo no argumento, e logo finalmente as Palabras contadas de camilo franco.
Tras da inexplicable portada agóchanse unha serie de propostas narrativas ás veces un algo insulsas, pero normalmente gralladas de frases estupendas, de relanzos atrevidos, de sorrisos, de risos e de cousas verdadeiramente xeniais. O mellor de todo nun libro que sae a historia por páxina son paradoxalmente os bises, algo máis longos, e sobre todo esas trinta propostas pra facer unha novela, que serían impecablemente perfectas se fosen só 25, e que chegan ao seu cume coa derradeira: destinada a deprendérmola de memoria os posmod e os mod, ao igual cós poetas desclasados citan a ronseltz ou os políticos a castelao.
Nota erudita: teño que escribir xa ese artigo titulado a heterosexualidade masculina en crise: de ameixeiras a camilo franco.
