<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

29.5.06

daniel salgado
Xa o tiña visto varias veces e léralle algunha cousa, e anque me gustara moito non sabería dicir o que nin cando. Agora, por estas cousas da soidade, caio nunha xuntanza de vinte intelectuais nun bar nacionalpopular. Entre eles está daniel salgado. (m)alicia fala con il e discuten se a xenevra está mellor con augatónica ou con esprai. Acóplome e sóltanse falando de woodyallen, de coalición galega e doutras cousas da política familiar.
El, o poeta, ten unha voz rouca e bambas luxadas na biqueira, pero un aspecto de adorábel pai que me chimpa todas as prevencións. Fala ao xeito, abanea un lixeirísimo ventre popi e ri, ri moitísimo, o que non é frecuente nos poetas. Ao despedirnos dáse ao cerimonioso, como se soubese que esta foi unicamente o primeiro dunha serie de cataclismos entre il e eu.
Que mágoa que teñe unha moza con vinte isoglosas máis ca min.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?