5.3.06
tórax
Quedo pra facer un trío cunha parella de descoñecidos. Un é un osiño pequeno, de pouco máis de vinte, voluntarioso e claramente namorado do outro. O alto, que sobarda a trintena, está moi fraco e presenta unha cor de pel estraña acompañada dunha máis estraña flacidez. Cando se ispe, comprobo que ten un tórax desestruturado, como inchado, produto dun tumor moi virulento ou dun accidente que lle fixera recompoñer todas as vísceras do abdome. Camiña coma os pretiños de biafra, posto que ese tórax leva (estou seguro) máis da metade da súa masa corporal.
A primeira reacción é saír a fuxir daquela casa, pero despois valoro o politicamente correcto e venzo a sensación desagradábel que me dá ver aquel tórax inchado e deforme. Quedo, e fago o que se supón o meu cometido o mellor que podo, mentres a pirola do alto non se dá posto dreita: a medicación agresiva? o cansazo?, cavilo atreboado.
Fóra está chovendo, pero nunca me pareceu tan acolledora a auga fría nas fazulas.
Quedo pra facer un trío cunha parella de descoñecidos. Un é un osiño pequeno, de pouco máis de vinte, voluntarioso e claramente namorado do outro. O alto, que sobarda a trintena, está moi fraco e presenta unha cor de pel estraña acompañada dunha máis estraña flacidez. Cando se ispe, comprobo que ten un tórax desestruturado, como inchado, produto dun tumor moi virulento ou dun accidente que lle fixera recompoñer todas as vísceras do abdome. Camiña coma os pretiños de biafra, posto que ese tórax leva (estou seguro) máis da metade da súa masa corporal.
A primeira reacción é saír a fuxir daquela casa, pero despois valoro o politicamente correcto e venzo a sensación desagradábel que me dá ver aquel tórax inchado e deforme. Quedo, e fago o que se supón o meu cometido o mellor que podo, mentres a pirola do alto non se dá posto dreita: a medicación agresiva? o cansazo?, cavilo atreboado.
Fóra está chovendo, pero nunca me pareceu tan acolledora a auga fría nas fazulas.
