7.3.06
pescoceira
Grazas a un ex hai anos batín contra textos de Rodrigo García. As súas obras flípanme e doulle grazas aos deuses do marisco porque veña facer dúas delas a humidtown. Á primeira vou con senalcume: son dous monólogos xa clásicos no seu estilo, construídos en paralelo, agresivos, contundentes e rabiosos como unha pescoceira, e onde xoga outra vez con esa imaxe fabulosa da infancia borracha e intelixente que xa aparecía en 'Notas de cociña'.
Á segunda, unha aterradora performance, vou só: un home tortura un lumbrigante vivo e logo céao. Pero baixo este previsíbel argumento agóchase a chave máxica do teatro, a que che fai pasar, en dez minutos e sen palabras, da maior das repulsións e das indignacións a desexar que o actor reparta entre todos ese lumbrigante á grella tan gorentoso que está papando.
Grazas a un ex hai anos batín contra textos de Rodrigo García. As súas obras flípanme e doulle grazas aos deuses do marisco porque veña facer dúas delas a humidtown. Á primeira vou con senalcume: son dous monólogos xa clásicos no seu estilo, construídos en paralelo, agresivos, contundentes e rabiosos como unha pescoceira, e onde xoga outra vez con esa imaxe fabulosa da infancia borracha e intelixente que xa aparecía en 'Notas de cociña'.
Á segunda, unha aterradora performance, vou só: un home tortura un lumbrigante vivo e logo céao. Pero baixo este previsíbel argumento agóchase a chave máxica do teatro, a que che fai pasar, en dez minutos e sen palabras, da maior das repulsións e das indignacións a desexar que o actor reparta entre todos ese lumbrigante á grella tan gorentoso que está papando.
