2.2.06
tabaco
Nunca fun non-fumador militante. Todas as miñas parellas fumaron, incluso tabaco, e non se me pasou polos miolos o de lindarlles a paixón nin nos peores días da miña sinusite. Pero agora que os meus tres bares favoritos deixaron o tabaco, agora que no traballo tamén desapareceu o fume e a cargación, empezo a descubrir que as cousas ulen, e que si, había un mundo mellor.
Sobre todo, agora podo aprezar ese amargo olor que deixa un só pito cando se fuma. Non é tan fermoso coma o do haxix, nin tan intenso coma o dos cigarros, nin tan éxotico como o da cachimba, senón máis ben agre e rampleiro como unha tarde de luns. Pero existe e podo percibilo.
Nunca fun non-fumador militante. Todas as miñas parellas fumaron, incluso tabaco, e non se me pasou polos miolos o de lindarlles a paixón nin nos peores días da miña sinusite. Pero agora que os meus tres bares favoritos deixaron o tabaco, agora que no traballo tamén desapareceu o fume e a cargación, empezo a descubrir que as cousas ulen, e que si, había un mundo mellor.
Sobre todo, agora podo aprezar ese amargo olor que deixa un só pito cando se fuma. Non é tan fermoso coma o do haxix, nin tan intenso coma o dos cigarros, nin tan éxotico como o da cachimba, senón máis ben agre e rampleiro como unha tarde de luns. Pero existe e podo percibilo.
