7.2.06
chascarraschás, II
Se este fose un blog porno, o post podería titularse fodendo no obradoiro da costura. Pero non o é. Por iso máis importante cás pirolas é que Subestrela estabelece a nosa primeira cita nun piso das aforas. Advírteme: hai unha placa co meu nome no portal. Efectivamente, nun bloque de edificios perdido, lonxe de todas as partes, a placa pon 'Subestrela - modisto'.
Quedo coa boca de piano ao ver os manequíns e os rolos de tecido pousados por onde nos imos bicar. Cóntame Subestrela cómo fai vestidos de voda, cómo cose traxes tradicionais e os manda a andorra polo alsa, cómo tocou a tuba na banda da aldea durante anos, cómo ten un irmán nunha emisora local das canarias, cómo deseña webs unicamente con flash e cómo anda a voltas cunhas camisetas promocionais dun programa de radio onde, ademais, realiza colaboracións...
Todas as súas historias son fantásticas, e cóntaas tan ben e cun galego tan mallado, que non podo parar de rir durante minutos e minutos. Podería explorarlle o obradoiro a este modelo de gai de aldea, deténdome nos xustillos, nas zocas, nas perchas, nas tesoiras ou nos retrincos de prensa enmarcados que levan o seu nome. Pero respecto o seu contorno de traballo e metémonos no choio dun sexo desacompasado pero prestoso.
Logo pídeme que o leve prá casa dos pais, que desa hora xa non hai buses. De camiño cóntame o chiste do galego que vai a Franza: galego camiña detrás dunha moza espectacular - á rapaza cáenlle os libros - galego recóllellos - merci beaucoup - bo cu e boas pernas!.
Quizais algún día esta caste de gais sobrevivintes desapareza: ata daquela hai que aproveitalos.
Se este fose un blog porno, o post podería titularse fodendo no obradoiro da costura. Pero non o é. Por iso máis importante cás pirolas é que Subestrela estabelece a nosa primeira cita nun piso das aforas. Advírteme: hai unha placa co meu nome no portal. Efectivamente, nun bloque de edificios perdido, lonxe de todas as partes, a placa pon 'Subestrela - modisto'.Quedo coa boca de piano ao ver os manequíns e os rolos de tecido pousados por onde nos imos bicar. Cóntame Subestrela cómo fai vestidos de voda, cómo cose traxes tradicionais e os manda a andorra polo alsa, cómo tocou a tuba na banda da aldea durante anos, cómo ten un irmán nunha emisora local das canarias, cómo deseña webs unicamente con flash e cómo anda a voltas cunhas camisetas promocionais dun programa de radio onde, ademais, realiza colaboracións...
Todas as súas historias son fantásticas, e cóntaas tan ben e cun galego tan mallado, que non podo parar de rir durante minutos e minutos. Podería explorarlle o obradoiro a este modelo de gai de aldea, deténdome nos xustillos, nas zocas, nas perchas, nas tesoiras ou nos retrincos de prensa enmarcados que levan o seu nome. Pero respecto o seu contorno de traballo e metémonos no choio dun sexo desacompasado pero prestoso.
Logo pídeme que o leve prá casa dos pais, que desa hora xa non hai buses. De camiño cóntame o chiste do galego que vai a Franza: galego camiña detrás dunha moza espectacular - á rapaza cáenlle os libros - galego recóllellos - merci beaucoup - bo cu e boas pernas!.
Quizais algún día esta caste de gais sobrevivintes desapareza: ata daquela hai que aproveitalos.
