<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

2.1.06

enterros
I. O avó da Koala era un tipo verdadeiramente xenial. Vino algunhas veces, ao visitar os koalas na casa dos sogros, fumando un pito, vendo a tele, ceibando ironías e falando con todo o mundo como se nos coñecese de sempre. Hai uns días, con 89 anos, decidiu morrer. Deixou de comer, meteuse na cama, levou cabo de si a neta pra ditarlle a necrolóxica (en galego) e catro días despois faleceu. O médico dixo que non tiña nada. Nada, agás vontade.
II. Cando o enterramos coincidimos nunha pequena parroquia con outro enterro que se oficiaba unha hora despois. Era dun rapaz novo que lle puxera os canalóns á casa dos koalas. Había moita máis xente, a maioría amigos do seu tempo, curmáns, e así. A dor era distinta: morrera de accidente ao caer mentres traballaba nun tellado.
III. No camposanto, entre os nichos, falan os vellos. Un deles, que debe ter máis de 140 anos, baixo, enxoito e retorcido, despídese dos outros: bueno, eu vou ir indo, que non viña pra quedar.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?