26.12.05
derrota
Preludio do nadal é a visita de Peke e B. Veñen a humidtown pra estar cunha parte da familia. Como non atopamos sitio onde ir cear, acabamos nun restaurante italiano atendidos por un fermosísimo camareiro árabe co que parrafeo bastante coa mirada. Falamos disto e daquilo, e logo dunha insidiosa pergunta de peke sobre carod rovira, comezo a discutir con B. sobre racismo, a cope e esas cousas dos conservadores. B. busca ser moi alternativo e deixarme en orsai como a calquera pillagaliñas prisófilo, pero na paixón do xogo atropela cousas verdadeiramente importantes.
Namentres, a uns metros dalí suceden cousas na familia de peke: a nai vai pró hospital, con datos confusos, e temos que interromper a conversa xusto cando B. berraba en alto frases que anulaban toda posibilidade de flirt co rapaciño árabe. Erguémonos e facemos unha incursión nouturnia na casa onde Peke se fixo grande, que é sorprendentemente oposta a todo o que eu sei e imaxino de Peke. Despois de calibrar o risco de que unha explosión de butano supere a cifra de vítimas da tsunami, baixamos pra continuar a conversa nos bares. Pero a familia e a súa memoria é moi poderosa e átanos cos seus tentáculos de miseria.
Ao pouco retirámonos, vencidos.
Preludio do nadal é a visita de Peke e B. Veñen a humidtown pra estar cunha parte da familia. Como non atopamos sitio onde ir cear, acabamos nun restaurante italiano atendidos por un fermosísimo camareiro árabe co que parrafeo bastante coa mirada. Falamos disto e daquilo, e logo dunha insidiosa pergunta de peke sobre carod rovira, comezo a discutir con B. sobre racismo, a cope e esas cousas dos conservadores. B. busca ser moi alternativo e deixarme en orsai como a calquera pillagaliñas prisófilo, pero na paixón do xogo atropela cousas verdadeiramente importantes.Namentres, a uns metros dalí suceden cousas na familia de peke: a nai vai pró hospital, con datos confusos, e temos que interromper a conversa xusto cando B. berraba en alto frases que anulaban toda posibilidade de flirt co rapaciño árabe. Erguémonos e facemos unha incursión nouturnia na casa onde Peke se fixo grande, que é sorprendentemente oposta a todo o que eu sei e imaxino de Peke. Despois de calibrar o risco de que unha explosión de butano supere a cifra de vítimas da tsunami, baixamos pra continuar a conversa nos bares. Pero a familia e a súa memoria é moi poderosa e átanos cos seus tentáculos de miseria.
Ao pouco retirámonos, vencidos.
