24.10.05
tollemerendas
Non lle aquelaba moito a idea pasar a noite cas de meus pais, pero ao final Barataria cedeu e durmimos os dous xuntos en atenas. Ceamos xuntos os catro, e despois quedamos con Ferre e deitámonos cedo os dous nunha cama de noventa. Á mañá miña nai chamounos por teléfono: quería espertarnos pero dáballe apuro petarnos na porta. Almorzamos falando con ela.
Despois desta presentación, el volve a ter a súa familia e eu a miña, e collemos o coche en dirección á ribeira sacra. Imos aos tres mosteiros, zugámola un pouco en cada un, e tamén no camiño. Baixamos os montes costentos e húmidos das castañas. Miramos prás cepas e pró románico. Asomámonos ao río. Vemos o solpor sobre maceda. Ás veces saímos do coche e parámonos a mirar cómo medran as tollemerendas, pequenas froliñas moradas, que saen irtas e senlleiras do mar de ourizos.
Son os tempos mollados. Avanzamos cara ao primeiro ano.
Non lle aquelaba moito a idea pasar a noite cas de meus pais, pero ao final Barataria cedeu e durmimos os dous xuntos en atenas. Ceamos xuntos os catro, e despois quedamos con Ferre e deitámonos cedo os dous nunha cama de noventa. Á mañá miña nai chamounos por teléfono: quería espertarnos pero dáballe apuro petarnos na porta. Almorzamos falando con ela.
Despois desta presentación, el volve a ter a súa familia e eu a miña, e collemos o coche en dirección á ribeira sacra. Imos aos tres mosteiros, zugámola un pouco en cada un, e tamén no camiño. Baixamos os montes costentos e húmidos das castañas. Miramos prás cepas e pró románico. Asomámonos ao río. Vemos o solpor sobre maceda. Ás veces saímos do coche e parámonos a mirar cómo medran as tollemerendas, pequenas froliñas moradas, que saen irtas e senlleiras do mar de ourizos.
Son os tempos mollados. Avanzamos cara ao primeiro ano.
