12.10.05
teresa moure
Había tempo, moito tempo, en que non lía un libro tan fascinante. O ensaio 'A palabra das fillas de Eva' é provocador sen caer no demagóxico, encirrante sen ser proclama, e revelador sen rozar sequera a autoaxuda. Ben escrito, ben estruturado, arramplador por momentos, como cando narra un parto ou cando constrúe un videoxogo.
Moito mellor, onde vai parar, có ensaio sobre as linguas, preocupantemente non gañou o premio de ensaio ao que se presentaba e que si levou o do idioma perfecto. E quizais non fose casualidade. Dicía o outro día Lobby V. na radio que 'A palabra das fillas de Eva' está a pasar moi discretamente: editado en verán, non tivo (case) presentacións... Certamente non imaxino o editor-que-ten-máis-ego-ca-queixelo construíndo e deconstruíndo as palabras ao falar.
Traballo de subversión prós vindeiros meses: mercar este libro e agasallalo, a moreas.
Había tempo, moito tempo, en que non lía un libro tan fascinante. O ensaio 'A palabra das fillas de Eva' é provocador sen caer no demagóxico, encirrante sen ser proclama, e revelador sen rozar sequera a autoaxuda. Ben escrito, ben estruturado, arramplador por momentos, como cando narra un parto ou cando constrúe un videoxogo.
Moito mellor, onde vai parar, có ensaio sobre as linguas, preocupantemente non gañou o premio de ensaio ao que se presentaba e que si levou o do idioma perfecto. E quizais non fose casualidade. Dicía o outro día Lobby V. na radio que 'A palabra das fillas de Eva' está a pasar moi discretamente: editado en verán, non tivo (case) presentacións... Certamente non imaxino o editor-que-ten-máis-ego-ca-queixelo construíndo e deconstruíndo as palabras ao falar.
Traballo de subversión prós vindeiros meses: mercar este libro e agasallalo, a moreas.
