1.10.05
inconstitucionalidade
Pediumo un aduaneiro hai uns días, e fora adiando este post. A lectura do recurso de inconstitucionalidade que o PP presentou onte á reforma do código civil que amplía o dereito ao matrimonio ás parellas homosexuais (uff) é un duro golpe. Non tanto polas argumentacións, enchoupadas de frases como "o que é natural", "o que sempre foi así", senón porque confío pouco nas instancias xudiciais: e se desta non vai, non vai nunca máis.
1. A constitución sinala que "o home e a muller" teñen dereito a contraer matrimonio "en igualdade xurídica". No seu momento, ese artigo quería estabelecer que as mulleres poderían mercar, vender patrimonio ou acceder a un traballo sen que cumprise o permiso do home. Agora reinterprétase visualizando un "o home coa muller", que non está na letra. E no espírito? Cal era o espírito duns homes que viviron hai 30(!) anos, mortos boa parte deles? Impórtanos algo?
2. O Constitucional, na súa sentenza, debe ditaminar sobre a constitucionalidade e, ademais, indicar qué lles vai suceder ás parellas homosexuais que xa casaron ou van casar nos vindeiros meses. E se un dos contraíntes falece antes de saír a sentenza, o outro tería que pasar de viúvo a solteiro?
3. Éntrame a severa dúbida sobre se a reforma do código civil, tal e como se formulou, estivo ben levada. Ou se cumpría algo máis de contundencia e apoio xurídico para dificultar, de partida, a presentación deste recurso.
4. Vaise facendo imprescindíbel que na ghalleira e no estado haxa unha ruptura na monolítica dereita. E non porque, como din os afoutos reservistas da esquerda, sexa máis doado gañar unhas eleccións, que o dubido. Senón porque é imprescindíbel que aquí haxa dous partidos "de dereita" como sucede en toda europa: hai que chegar aos 3/5 que necesito pra mellorar a vida. E neses tres quintos non poden estar nin roucovarela nin ángel acebes. Nin fernando savater.
E final. Mandeille un sms a Barataria pedíndolle de casar por segunda vez.
Pediumo un aduaneiro hai uns días, e fora adiando este post. A lectura do recurso de inconstitucionalidade que o PP presentou onte á reforma do código civil que amplía o dereito ao matrimonio ás parellas homosexuais (uff) é un duro golpe. Non tanto polas argumentacións, enchoupadas de frases como "o que é natural", "o que sempre foi así", senón porque confío pouco nas instancias xudiciais: e se desta non vai, non vai nunca máis.1. A constitución sinala que "o home e a muller" teñen dereito a contraer matrimonio "en igualdade xurídica". No seu momento, ese artigo quería estabelecer que as mulleres poderían mercar, vender patrimonio ou acceder a un traballo sen que cumprise o permiso do home. Agora reinterprétase visualizando un "o home coa muller", que non está na letra. E no espírito? Cal era o espírito duns homes que viviron hai 30(!) anos, mortos boa parte deles? Impórtanos algo?
2. O Constitucional, na súa sentenza, debe ditaminar sobre a constitucionalidade e, ademais, indicar qué lles vai suceder ás parellas homosexuais que xa casaron ou van casar nos vindeiros meses. E se un dos contraíntes falece antes de saír a sentenza, o outro tería que pasar de viúvo a solteiro?
3. Éntrame a severa dúbida sobre se a reforma do código civil, tal e como se formulou, estivo ben levada. Ou se cumpría algo máis de contundencia e apoio xurídico para dificultar, de partida, a presentación deste recurso.
4. Vaise facendo imprescindíbel que na ghalleira e no estado haxa unha ruptura na monolítica dereita. E non porque, como din os afoutos reservistas da esquerda, sexa máis doado gañar unhas eleccións, que o dubido. Senón porque é imprescindíbel que aquí haxa dous partidos "de dereita" como sucede en toda europa: hai que chegar aos 3/5 que necesito pra mellorar a vida. E neses tres quintos non poden estar nin roucovarela nin ángel acebes. Nin fernando savater.
E final. Mandeille un sms a Barataria pedíndolle de casar por segunda vez.
