<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

10.7.05

trío
Ao final ata a preguiza ten un límite.
Na tarde calorosa collo o coche, fago quilómetros ao sol e acabo nuns piñeiros perto do mar cun rapaz coñecido e co seu mozo. Co coñecido hai tempo que metemos ferretes ocasionalmente: é moi feo pero moi práctico. O seu mozo, polo contrario, é a caña. Pequeno, fráxil, co pelo ensaimado estilo soho e fillo dunha militante nacionalista local, é quen nos guía: fixo rotas de camiñada coa asociación da vila e coñece o monte como se andase a mover os marcos: temos que arredar do sol, que se non inda mallamos, di.
Despois, o de sempre: mosquitos, herbas rañadoiras, desorganización. O sexo é moi divertido.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?