12.5.05
pequenas grandes cousas
• Recibo por correo o novo libro dunha escritora que quero moitísimo. A portada é fabulosa. Xa llo lin cando eran unha presa de folios, pero non me dá chegado a hora de saldar as débedas literarias que teño pendentes e regresar a tan extraordinaria e divertida aventura.
• Proseguindo coas amizades, vou ver un reparto con moi prezados coñecidos. Heroína éncheme de sensacións contrapostas. Mala dobraxe, final estraño e unha sensación particular de lixeireza incomódanme. Pero tamén outras veces sóbeme a amargura e ténsanseme os pómulos pra bagoar. Afortunadamente, nacín dez anos despois dese pesadelo. Por certo, os enxeñeiros agrónomos deberían vir medir a ver se isto é cinema galego ou non.
• No traballo a insatisfacción medra coma o lévedo. Pero, de súpeto, un par de conachadas fortuítas fan que recupere a ilusión.
• As enquisas do domingo amólanme o cruasán que me levan á cama en parque-temático-cervantes. Afortunadamente hai outras filtracións que días despois me reconfortan. Parece que non só desta pode partir, senón que ademais os resultados dos meus poden chegar a ser bastante bos. Ai, queen, se che deran un par de mesiños máis e algo máis de cámara papábalos a todos.
• Detéñome diante dunha á azul. É dun rolieiro. Parece que en calquera momento se vai botar a voar polas galerías. E porén está morta. Vivamente morta. Como anunciara senalcume, a exposición de dürer é extraordinaria.
• Non sei ben as razóns, pero as cousas comezan a pitar, incluso estrondosamente, no mariasociacionismo. E iso é o que máis feliz me pon de todo nestes últimos días.
• Recibo por correo o novo libro dunha escritora que quero moitísimo. A portada é fabulosa. Xa llo lin cando eran unha presa de folios, pero non me dá chegado a hora de saldar as débedas literarias que teño pendentes e regresar a tan extraordinaria e divertida aventura. • Proseguindo coas amizades, vou ver un reparto con moi prezados coñecidos. Heroína éncheme de sensacións contrapostas. Mala dobraxe, final estraño e unha sensación particular de lixeireza incomódanme. Pero tamén outras veces sóbeme a amargura e ténsanseme os pómulos pra bagoar. Afortunadamente, nacín dez anos despois dese pesadelo. Por certo, os enxeñeiros agrónomos deberían vir medir a ver se isto é cinema galego ou non.
• No traballo a insatisfacción medra coma o lévedo. Pero, de súpeto, un par de conachadas fortuítas fan que recupere a ilusión.
• As enquisas do domingo amólanme o cruasán que me levan á cama en parque-temático-cervantes. Afortunadamente hai outras filtracións que días despois me reconfortan. Parece que non só desta pode partir, senón que ademais os resultados dos meus poden chegar a ser bastante bos. Ai, queen, se che deran un par de mesiños máis e algo máis de cámara papábalos a todos.
• Detéñome diante dunha á azul. É dun rolieiro. Parece que en calquera momento se vai botar a voar polas galerías. E porén está morta. Vivamente morta. Como anunciara senalcume, a exposición de dürer é extraordinaria.
• Non sei ben as razóns, pero as cousas comezan a pitar, incluso estrondosamente, no mariasociacionismo. E iso é o que máis feliz me pon de todo nestes últimos días.
