28.4.05
primavera
Entrou así, de repente.
Ao café xa se podía andar en camiseta e polo xantar comezou a revolución: abrimos a fiestra na oficina, pensamos no polbo e nas chuletas que entraban por ela, cruzámonos correos con plans de piquenique ao sol e fun ler brevemente prá raxeira histórica, mentres xantaba un breve bocadillo deproteinizado e cavilaba nun comunicado anti-alcaldes.
Á noite, completamente exhausto, logo de traballo, bicicleta e concerto, esbirro e esbirro e esbirro.
Velaí a primavera, o tempo onde todo é posíbel.
Entrou así, de repente.
Ao café xa se podía andar en camiseta e polo xantar comezou a revolución: abrimos a fiestra na oficina, pensamos no polbo e nas chuletas que entraban por ela, cruzámonos correos con plans de piquenique ao sol e fun ler brevemente prá raxeira histórica, mentres xantaba un breve bocadillo deproteinizado e cavilaba nun comunicado anti-alcaldes.
Á noite, completamente exhausto, logo de traballo, bicicleta e concerto, esbirro e esbirro e esbirro.
Velaí a primavera, o tempo onde todo é posíbel.
