10.2.05
epifanía
Conta Howard Rheingold no seu libro verbo das multitudes intelixentes que empezou a ter consciencia do troco radical que supoñen as tecnoloxías de comunicación inarámica na nosa sociedade con dúas revelacións en 2001: unha ao ver uns adolescentes nunha rúa de Helsinki e outra ao observar os milleiros de persoas que cruzan a rúa en Xibuia, un dos centros neurálxicos de Toquio. Todos con móbil e todos mensaxeando.
Eu tiven tamén dúas nesta semana:
1. No meu café de humidtown, ao ir tomar a parva da media mañá, hai un mozote guapo con auriculares e micrófono. Vese ás leguas que é estranxeiro e está a empregar o skype para falar con alguén noutro punto do planeta sen que lle custe un peso e sen que exista ningún tipo de cabo. Tan normalmente.
2. Ao saír do restaurante de fabric-city cruzámonos cunha mesa onde un rapaz do país xanta só. En vez do xornal, pra acompañarse está vendo un filme clásico no seu portátil, pousado ao carón do prato. Escoita a acción en privado, por uns auriculares.
Conta Howard Rheingold no seu libro verbo das multitudes intelixentes que empezou a ter consciencia do troco radical que supoñen as tecnoloxías de comunicación inarámica na nosa sociedade con dúas revelacións en 2001: unha ao ver uns adolescentes nunha rúa de Helsinki e outra ao observar os milleiros de persoas que cruzan a rúa en Xibuia, un dos centros neurálxicos de Toquio. Todos con móbil e todos mensaxeando.
Eu tiven tamén dúas nesta semana:
1. No meu café de humidtown, ao ir tomar a parva da media mañá, hai un mozote guapo con auriculares e micrófono. Vese ás leguas que é estranxeiro e está a empregar o skype para falar con alguén noutro punto do planeta sen que lle custe un peso e sen que exista ningún tipo de cabo. Tan normalmente.
2. Ao saír do restaurante de fabric-city cruzámonos cunha mesa onde un rapaz do país xanta só. En vez do xornal, pra acompañarse está vendo un filme clásico no seu portátil, pousado ao carón do prato. Escoita a acción en privado, por uns auriculares.
