<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

29.1.05

maldizón
Todo o que me puideran dicir do mar de plástico era pouco: cando subimos ao alto do barranco vemos o mediterráneo ao fondo; pero máis grande, máis próxima e máis fermosa esténdese unha chaira ondulada e xigantesca de pvc brillante. Baixo os plásticos dos invernadoiros milleiros e milleiros de traballadores ilegais recollen xudías, tomates cherry ou tulipáns fóra de tempada. Nunca vin nada tan fascinante, tan asombroso.
Por iso non me sorprende que na parede dun deles, con letras ben grandes, alguén escribise pra que o lesen dende a estrada: me cago en los muertos del que me quitó el pollo.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?