1.12.04
o meu escritor favorito
Xavier Queipo prodúceme unha sensación mesturada de proximidade (unha historia nun bus, vindo da praia de Patos, que el descoñece), fascinación (a pesca en bruxelas), e aventura: o que lle levo lido. Non é radiante como escritor. Nin encantador sequera.
Así que collo os seus 'Ciclos do bambú' con medo e interese ao tempo. E aínda que hai cousas bastante insufríbeis, coma os contos mínimos ou unha paranoia no metro de HonCon, o relato que comeza o libro é suavemente encantador. É triste dicir isto: mólame ler en galego o amor reverencial que lle medra ao auxiliar dun estudante nas agochadas selvas vietnamitas.
A súa lingua é o meu mundo. Por iso é o meu escritor favorito.
Xavier Queipo prodúceme unha sensación mesturada de proximidade (unha historia nun bus, vindo da praia de Patos, que el descoñece), fascinación (a pesca en bruxelas), e aventura: o que lle levo lido. Non é radiante como escritor. Nin encantador sequera.
Así que collo os seus 'Ciclos do bambú' con medo e interese ao tempo. E aínda que hai cousas bastante insufríbeis, coma os contos mínimos ou unha paranoia no metro de HonCon, o relato que comeza o libro é suavemente encantador. É triste dicir isto: mólame ler en galego o amor reverencial que lle medra ao auxiliar dun estudante nas agochadas selvas vietnamitas.
A súa lingua é o meu mundo. Por iso é o meu escritor favorito.
