6.12.04
existencia
Non sei como puiden pasar todos estes anos sen ler as Crónicas marcianas de Ray Bradbury. De feito, só sabía del que escribira Fahrenheit 451; ignoraba que vivise aínda. Ao parecer ten 84 anos e reside coa muller nos Ánxeles de California.
Un cráter da lúa leva o nome dunha novela súa. E agora a miña vida estará marcada por estas crónicas marcianas, polo seu sentido da existencia, da desaparición, do mundo.
Acabo de darlle a volta á última páxina, aínda cos pelos dos brazos arreguizados. Copio unha de tantas:
—... Os marcianos decatáronse de que só pensaran en razóns pra vivir durante un período de guerra e desesperación, cando non había resposta posíbel. Porén, unha vez que a civilización se calmou, chegou a paz e as guerras remataron, a pregunta de 'por que estamos aquí' perdeu sentido. Nese momento a vida era agradábel en si mesma, e punto.
— Os marcianos debían ser bastante inxenuos.
— Só cando pagaba a pena.
Non sei como puiden pasar todos estes anos sen ler as Crónicas marcianas de Ray Bradbury. De feito, só sabía del que escribira Fahrenheit 451; ignoraba que vivise aínda. Ao parecer ten 84 anos e reside coa muller nos Ánxeles de California.
Un cráter da lúa leva o nome dunha novela súa. E agora a miña vida estará marcada por estas crónicas marcianas, polo seu sentido da existencia, da desaparición, do mundo.
Acabo de darlle a volta á última páxina, aínda cos pelos dos brazos arreguizados. Copio unha de tantas:
—... Os marcianos decatáronse de que só pensaran en razóns pra vivir durante un período de guerra e desesperación, cando non había resposta posíbel. Porén, unha vez que a civilización se calmou, chegou a paz e as guerras remataron, a pregunta de 'por que estamos aquí' perdeu sentido. Nese momento a vida era agradábel en si mesma, e punto.
— Os marcianos debían ser bastante inxenuos.
— Só cando pagaba a pena.
