13.12.04
deixar constancia
Escoito a Ramiro Fonte falar da súa última novela na radio. Arrodeado, incluso oculto, por comentarios pretensiosos sobre si, sobre ser escritor, retoma un tema que Dagha, nese blo xenial e críptico, expresa tan ben: paréceme [esta novela] estrañamente feita con anacos de fuegho, de plattdorf, de anti, de min, dos meus. xa algunha vez me preguntara se escribirá alguén a crónica de nosoutros.
Ramiro Fonte insiste: alguén tiña que escribir a súa infancia, alguén tiña que deixar constancia.
Constancia. Só se me calman os arrepíos se pillo esta palabra á bizantina.
Escoito a Ramiro Fonte falar da súa última novela na radio. Arrodeado, incluso oculto, por comentarios pretensiosos sobre si, sobre ser escritor, retoma un tema que Dagha, nese blo xenial e críptico, expresa tan ben: paréceme [esta novela] estrañamente feita con anacos de fuegho, de plattdorf, de anti, de min, dos meus. xa algunha vez me preguntara se escribirá alguén a crónica de nosoutros.
Ramiro Fonte insiste: alguén tiña que escribir a súa infancia, alguén tiña que deixar constancia.
Constancia. Só se me calman os arrepíos se pillo esta palabra á bizantina.
