19.12.04
afonía
Miro pra estas últimas 48 horas e só podo sentir un xigantesco agradecemento: todo, todo o que me pasa é marabilla. O medo, a espranza, o repouso, a axitación, as interseccións co planeta e a súa xente: feitas están de filigrana de marabilla.
Estas 48 horas inzadas de acontecementos, coa pel rabuñada de felicidade, pásanme pola cabeza cando conduzo na madrugada dende ankara. Inda leo unhas páxinas de 'Marte vermello', cerro o libro e apago a luz nun interruptor que sempre falla, mentres a comunidade comeza a acender a calefacción e váiseme quentado a cabeza contra o radiador.
Non me queda un só fío de voz pra dicirme en baixo, entre as sabas, o flipantemente feliz que me sinto.
Miro pra estas últimas 48 horas e só podo sentir un xigantesco agradecemento: todo, todo o que me pasa é marabilla. O medo, a espranza, o repouso, a axitación, as interseccións co planeta e a súa xente: feitas están de filigrana de marabilla.
Estas 48 horas inzadas de acontecementos, coa pel rabuñada de felicidade, pásanme pola cabeza cando conduzo na madrugada dende ankara. Inda leo unhas páxinas de 'Marte vermello', cerro o libro e apago a luz nun interruptor que sempre falla, mentres a comunidade comeza a acender a calefacción e váiseme quentado a cabeza contra o radiador.
Non me queda un só fío de voz pra dicirme en baixo, entre as sabas, o flipantemente feliz que me sinto.
