29.11.04
que non
Hoxe foi un día moi divertido. Lévolle dando ao caletre á conta de todos os comments que se deixaron por aquí e por outras partes, con moitísima graza.
Orixinalmente, tiña reparo a anunciar a despedida. Atopo de moi mal gusto eses posts de rotura de chiculateira co espazo debaixo pra recoller mensas de "porfis, porfis". Demasiado pró meu ego. Así que pensei en borrar todos os posts, todos, e meter un só, sen comments. O título, o único decidido, era 'conclusión'. Esa foi a idea durante o luns, o martes, o mércores, o xoves e o venres.
O venres, o día do cabodano, quedei durmido demasiado cedo: ás 6 da tarde. E o sábado, ao espertar catorce horas despois, e sentar diante do ordena pra facer a lista de comentadores, xa intuía que algo non estaba saíndo ben: se mahoma non quere que vaias a Touba..., dicíame yoyo diaw.
Así que co post tentei dicir claramente iso, que me arrepentira.
Polo visto, agás un par de excepcións, o mundo entendeu ao revés. Mesmo, teño que dicilo, cun certo sentido da alegría: todos parecen estar de acordo en que esta é unha etapa que rematou.
Glubs. Incluso reglubs.
Toda a escala de valores estáseme remexendo. Flutúan o ego e a vaidade como a burbulla dun nivel de albanel no interior da lavadora. Pois non. Hoxe non, e onte tampouco. Anque empece a acreditar no cripticismo. Anque bata morbosamente o récord de visitas.
Hoxe foi un día moi divertido. Lévolle dando ao caletre á conta de todos os comments que se deixaron por aquí e por outras partes, con moitísima graza.
Orixinalmente, tiña reparo a anunciar a despedida. Atopo de moi mal gusto eses posts de rotura de chiculateira co espazo debaixo pra recoller mensas de "porfis, porfis". Demasiado pró meu ego. Así que pensei en borrar todos os posts, todos, e meter un só, sen comments. O título, o único decidido, era 'conclusión'. Esa foi a idea durante o luns, o martes, o mércores, o xoves e o venres.
O venres, o día do cabodano, quedei durmido demasiado cedo: ás 6 da tarde. E o sábado, ao espertar catorce horas despois, e sentar diante do ordena pra facer a lista de comentadores, xa intuía que algo non estaba saíndo ben: se mahoma non quere que vaias a Touba..., dicíame yoyo diaw.
Así que co post tentei dicir claramente iso, que me arrepentira.
Polo visto, agás un par de excepcións, o mundo entendeu ao revés. Mesmo, teño que dicilo, cun certo sentido da alegría: todos parecen estar de acordo en que esta é unha etapa que rematou.
Glubs. Incluso reglubs.
Toda a escala de valores estáseme remexendo. Flutúan o ego e a vaidade como a burbulla dun nivel de albanel no interior da lavadora. Pois non. Hoxe non, e onte tampouco. Anque empece a acreditar no cripticismo. Anque bata morbosamente o récord de visitas.
