1.11.04
fábula
Vou con Martin (Pawley) a unha conferencia en ankara. Fala Martin (Garzo) sobre Andersen, os seus contos tristes e a irmandade do chícharo. Os contos máis tristes, di Martín Garzo. Cita a Chesterton, e cita tamén a Benjamin, e por suposto aos grandes contadores. Téntome apoiar na memoria, pero xa non me queda nada dela: esquecín a sereíña, o soldadiño de chumbo e tamén os príncipes ciños, os seus sufrimentos e desexos.
Dende as meniñas dos ollos caelle un río manso a Martín Garzo, remuiñando cada vez que unha historia arrastra outra, como as cereixas: "Os contos véñennos dicir que vivir paga a pena".
Abofé.
Vou con Martin (Pawley) a unha conferencia en ankara. Fala Martin (Garzo) sobre Andersen, os seus contos tristes e a irmandade do chícharo. Os contos máis tristes, di Martín Garzo. Cita a Chesterton, e cita tamén a Benjamin, e por suposto aos grandes contadores. Téntome apoiar na memoria, pero xa non me queda nada dela: esquecín a sereíña, o soldadiño de chumbo e tamén os príncipes ciños, os seus sufrimentos e desexos.
Dende as meniñas dos ollos caelle un río manso a Martín Garzo, remuiñando cada vez que unha historia arrastra outra, como as cereixas: "Os contos véñennos dicir que vivir paga a pena".
Abofé.
