1.11.04
devanceiros
Dígolle ao meu pai de ir ao camposanto, pois quero saber onde están os meus avós. Nin meu pai nin miña nai van nunca, e non lembran exactamente onde repousan os nosos devanceiros. Nun día soleado comprobamos que o nicho onde estaba o pai de meu pai, e inda os seus pais, desapareceu. Están desafectando pouco e pouco as tumbas, e converténdoas en baleiro (unha manobra urbanística, temo). Meu pai, que contaba coa posibilidade de que iso se producise, mira e remira perplexo. Dubida se se trabucaría de nichos. Pero non: aquel baleiro era dos nosos.
Miña avoa aínda está, noutra parte. Tamén unha tía-avoa de meu pai, que facía hostias na parroquia, protexida cunha canceliña roubada doutra tumba grazas á amizade cun soterrador.
Un día volveremos e xa non estarán, desafectadas todas. Ou quizais non volveremos, e nunca ninguén se decatará de que xa non están.
Dígolle ao meu pai de ir ao camposanto, pois quero saber onde están os meus avós. Nin meu pai nin miña nai van nunca, e non lembran exactamente onde repousan os nosos devanceiros. Nun día soleado comprobamos que o nicho onde estaba o pai de meu pai, e inda os seus pais, desapareceu. Están desafectando pouco e pouco as tumbas, e converténdoas en baleiro (unha manobra urbanística, temo). Meu pai, que contaba coa posibilidade de que iso se producise, mira e remira perplexo. Dubida se se trabucaría de nichos. Pero non: aquel baleiro era dos nosos.
Miña avoa aínda está, noutra parte. Tamén unha tía-avoa de meu pai, que facía hostias na parroquia, protexida cunha canceliña roubada doutra tumba grazas á amizade cun soterrador.
Un día volveremos e xa non estarán, desafectadas todas. Ou quizais non volveremos, e nunca ninguén se decatará de que xa non están.
