10.10.04
metade
Cun teclado semieslovaco, blogueo dende un albergue corido e peculiar. Arriba berlin acaba de ducharse, en auga fria. Abaixo nosa, baixo un ceo chumbinhento, estendese bratislava, dez anos despois de que a visitase por primeira vez. Preguntome cando sera a vindeira.
Estamos a metade da viaxe, e ainda non chegamos a berlin-city. Tenho unha cita pendente cun rapaz local que conhecemos na noite, e tamen moito que contar: o que fixemos onte vaiseme esquecendo, de tan afastado que parece, mentres se van acumulando imaxes entre as pestanas.
En berlin, ao chegar, tentarei apuntalo todo, pra romper o esquecemento, pra botarlle terra nas esquinas a esta alfombra voadora.
Cun teclado semieslovaco, blogueo dende un albergue corido e peculiar. Arriba berlin acaba de ducharse, en auga fria. Abaixo nosa, baixo un ceo chumbinhento, estendese bratislava, dez anos despois de que a visitase por primeira vez. Preguntome cando sera a vindeira.
Estamos a metade da viaxe, e ainda non chegamos a berlin-city. Tenho unha cita pendente cun rapaz local que conhecemos na noite, e tamen moito que contar: o que fixemos onte vaiseme esquecendo, de tan afastado que parece, mentres se van acumulando imaxes entre as pestanas.
En berlin, ao chegar, tentarei apuntalo todo, pra romper o esquecemento, pra botarlle terra nas esquinas a esta alfombra voadora.
