<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

5.10.04

arma uirumque canamus
Certamente tinha algo de medo. Isto de estar con berlin vintecatro horas ao dia causabame certa inquedanza. Aguantariamonos? Caeriamos en silenzos incomodos mentres as linhas da estrada quedaban soterradas por lola? Ou discutiriamos polos itinerarios ata golpearnos coas guias michelin?
Nada diso. Fixamonos nas placas da rua, escritas en occitano, mercamos parrulo ao xenxibre nun restaurante camboxano e pasamolo moi ben paseando na noite pola cidade, a beira do rio. Contame historias, cousas lindas do seu pasado, ata dunhas frases en latin que lle dixo un rollo recentemente: arma uirumque cano.
E asi lles cantamos, as armas e aos homes, mentres rematamos o parrulo nos xardins do capitole, mentres pasan os mourinhos, curiosos, en skate ou bici ou algo.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?