18.9.04
rabuñadas
Despois dunha tarde intensa con Fufli, de lavandería en lavandería, en coche, pasando por tendas de decoración e de toallas, chega a noite imprevista: tomaba o último corto con 12Uvas &friends, coa idea posta na cama e na lectura, pero (m)alicia resgátame.
Recuncamos xuntos nas artes escénicas: o espanto perpétrao (unha vez máis) Berrobambán. Fóra temas persoais, que os hai, non lembraba tantas ganas de liscar, de puro cutrerío. Pero a cortesía con (m)alicia e o pracer de rexoubar proximamente con Neit e con Iop pagaron a pena da permanencia, do frío e do horror.
Logo afortunadamente entramos nunha serie de preguntas imperfectas, anacos de historia común descoñecidos, que nos meteron en calor a medida que accedíamos aos bares. Tamén estaban Berlín e o sorrideiro e fermoso Mánager. Pensei que a miña envexa por Berlín ía ser maior, pero velos gabear un por riba do outro púxome romántico, inocente, maternal, ou algo.
Así é de explicar que estivese parolando unha boa hora con Geneve, un mozote espilido, que agardo volver a ver. Só de lembralo bríllanme os ollos contra a pantalla. Pero a cabeza e a noite son reviradas e preferín irme con Non-acho-a-Ana, un reintegrata demasiado caprichoso, demasiado borracho e demasiado agresivo. Tanto, que de camiño, co beizo inchado e as tetas doridas de rabuñadas e trabadas, lisquei del.
Coa autoestima elevada, nada máis me cumpría.
Despois dunha tarde intensa con Fufli, de lavandería en lavandería, en coche, pasando por tendas de decoración e de toallas, chega a noite imprevista: tomaba o último corto con 12Uvas &friends, coa idea posta na cama e na lectura, pero (m)alicia resgátame.
Recuncamos xuntos nas artes escénicas: o espanto perpétrao (unha vez máis) Berrobambán. Fóra temas persoais, que os hai, non lembraba tantas ganas de liscar, de puro cutrerío. Pero a cortesía con (m)alicia e o pracer de rexoubar proximamente con Neit e con Iop pagaron a pena da permanencia, do frío e do horror.
Logo afortunadamente entramos nunha serie de preguntas imperfectas, anacos de historia común descoñecidos, que nos meteron en calor a medida que accedíamos aos bares. Tamén estaban Berlín e o sorrideiro e fermoso Mánager. Pensei que a miña envexa por Berlín ía ser maior, pero velos gabear un por riba do outro púxome romántico, inocente, maternal, ou algo.
Así é de explicar que estivese parolando unha boa hora con Geneve, un mozote espilido, que agardo volver a ver. Só de lembralo bríllanme os ollos contra a pantalla. Pero a cabeza e a noite son reviradas e preferín irme con Non-acho-a-Ana, un reintegrata demasiado caprichoso, demasiado borracho e demasiado agresivo. Tanto, que de camiño, co beizo inchado e as tetas doridas de rabuñadas e trabadas, lisquei del.
Coa autoestima elevada, nada máis me cumpría.
