8.8.04
lecturas
Como paso bastante tempo coñecéndolle a vida á Barret Family e refollando cousazas de teoría literaria, apenas hai vagar para ler outras cousas. Utilizo a Lucrecio unicamente como somnífero. Velaquí as súas marabillosas pílulas:
1. Nada é, pois, a morte, e en nada nos afecta.
2. Ninguén sente nostalxia de si e da vida cando no sono repousan corpo e alma. Pola nosa parte, que dure eternamente este sopor: non temos necesidade ningunha de recobrar a consciencia..
3. Como sempre, vello, desexas o que non tes e desprezas o presente. Escoóuseche a vida por entre os dedos, incompleta, sen pracer, e se súpeto viches a morte no cabezallo antes de poder partir satisfeito e colmado de todo. Deixa agora as cousas todas, impropias da túa idade. Bule! Failles sitio aos mozos, sen alterarte. É necesario.
4. E cando morras, vas ter medo, vas enfadarte? Ti, que levas unha vida xa case morta, a pesar de que vives e ves? Ti, que desbaldas durmindo a maior parte do teu tempo, que roncas esperto e que non deixas de ver soños? Ti, que te inquietas con terrores diversos, que non dás visto o mal que te enferma cando te emborrachan tantas e tantas preocupacións, que erras aboiando ao pairo co ánimo incerto?
Como paso bastante tempo coñecéndolle a vida á Barret Family e refollando cousazas de teoría literaria, apenas hai vagar para ler outras cousas. Utilizo a Lucrecio unicamente como somnífero. Velaquí as súas marabillosas pílulas:
1. Nada é, pois, a morte, e en nada nos afecta.
2. Ninguén sente nostalxia de si e da vida cando no sono repousan corpo e alma. Pola nosa parte, que dure eternamente este sopor: non temos necesidade ningunha de recobrar a consciencia..
3. Como sempre, vello, desexas o que non tes e desprezas o presente. Escoóuseche a vida por entre os dedos, incompleta, sen pracer, e se súpeto viches a morte no cabezallo antes de poder partir satisfeito e colmado de todo. Deixa agora as cousas todas, impropias da túa idade. Bule! Failles sitio aos mozos, sen alterarte. É necesario.
4. E cando morras, vas ter medo, vas enfadarte? Ti, que levas unha vida xa case morta, a pesar de que vives e ves? Ti, que desbaldas durmindo a maior parte do teu tempo, que roncas esperto e que non deixas de ver soños? Ti, que te inquietas con terrores diversos, que non dás visto o mal que te enferma cando te emborrachan tantas e tantas preocupacións, que erras aboiando ao pairo co ánimo incerto?
