17.7.04
traballar cansa
Cando saíu Lou Reed a cantarlle a 30.000 persoas que en realidade viñan a ver a The Cure, levaba moitos quilómetros de pentagramas enriba. Cantas veces tocaría a do lado salvaxe, sen contar os anuncios de dentríficos? Notábaselle na caída dos lentes e na suor que lle mananciaba das enrugas.
Tocaba coma quen raspa os tixolos dunha calexa en queens, pero a xente non estaba pra esas. Só o guitarreo e o ritmo palmeable espertaba algo os ánimos, así que a cousa foi morrendo anque soasen suitcase e outras nostalxiadas.
Cos Cure directamente marchamos á metade, de puro aborrecemento: pra min nin foi venres nin estiven namorado.
Cando saíu Lou Reed a cantarlle a 30.000 persoas que en realidade viñan a ver a The Cure, levaba moitos quilómetros de pentagramas enriba. Cantas veces tocaría a do lado salvaxe, sen contar os anuncios de dentríficos? Notábaselle na caída dos lentes e na suor que lle mananciaba das enrugas.
Tocaba coma quen raspa os tixolos dunha calexa en queens, pero a xente non estaba pra esas. Só o guitarreo e o ritmo palmeable espertaba algo os ánimos, así que a cousa foi morrendo anque soasen suitcase e outras nostalxiadas.
Cos Cure directamente marchamos á metade, de puro aborrecemento: pra min nin foi venres nin estiven namorado.
