19.7.04
parella
Na sesión dobre, entro a ver O último bico. Seis parellas italianas enfróntanse ao paso do tempo e a aparición do aborrecemento. Na peli saio eu, e tamén Ferre, en momentos distintos. A pesar de ser pavera, ao final deixoume un sabor pastelento, quizais porque os argumentos pra xustificar o sistema de parellas son brandos e cargantes coma o merengue.
Sitúome: levo un ano solteiro. Arrinquei cun propósito –sexo, libros, quilómetros– que vou cumprindo. A soidade déixame gozar ao máximo dunha espectacular tarde de domingo no cinema, estudando, lendo e paseando en bicicleta por humidtown cando ergue a noite. Agora desexo ter parella (creo), pero tamén estou certo de que despois desexarei a soltería, e logo a parella, e logo a soltería, e logo un día próximo desaparecer.
Nunca satisfeito, pero sempre feliz.
Na sesión dobre, entro a ver O último bico. Seis parellas italianas enfróntanse ao paso do tempo e a aparición do aborrecemento. Na peli saio eu, e tamén Ferre, en momentos distintos. A pesar de ser pavera, ao final deixoume un sabor pastelento, quizais porque os argumentos pra xustificar o sistema de parellas son brandos e cargantes coma o merengue.
Sitúome: levo un ano solteiro. Arrinquei cun propósito –sexo, libros, quilómetros– que vou cumprindo. A soidade déixame gozar ao máximo dunha espectacular tarde de domingo no cinema, estudando, lendo e paseando en bicicleta por humidtown cando ergue a noite. Agora desexo ter parella (creo), pero tamén estou certo de que despois desexarei a soltería, e logo a parella, e logo a soltería, e logo un día próximo desaparecer.
Nunca satisfeito, pero sempre feliz.
