26.7.04
a noite apoteósica
A noite do santiago é pra min a máis fermosa do ano. Lémbroa con calor. Baixan con ela todos os coches das aldeas, coas familias, e apárcanme sobre a beirarrúa ata ateigala. Polas abas da alameda, expulsados dos caballitos a gran velocidade, caen berros de nenos, tómbolas, pánicos e cancións do verán, e no ar séntese unha mestura entre churrascada, pólvora e mexo nas columnas.
Tamén a noite do patrón en humidtown trae normalmente amores cativos pero ilusionantes. Ferretes botados a trasmán, pecios do pasado, sexo demasiado emborrachado... Así que cando, despois de bicarnos e falar francés durante unha hora, Futuroscope me di que esa noite non pode ir durmir á miña sei que se cumpre unha lei universal.
E que o amor frolece de novo.
A noite do santiago é pra min a máis fermosa do ano. Lémbroa con calor. Baixan con ela todos os coches das aldeas, coas familias, e apárcanme sobre a beirarrúa ata ateigala. Polas abas da alameda, expulsados dos caballitos a gran velocidade, caen berros de nenos, tómbolas, pánicos e cancións do verán, e no ar séntese unha mestura entre churrascada, pólvora e mexo nas columnas.
Tamén a noite do patrón en humidtown trae normalmente amores cativos pero ilusionantes. Ferretes botados a trasmán, pecios do pasado, sexo demasiado emborrachado... Así que cando, despois de bicarnos e falar francés durante unha hora, Futuroscope me di que esa noite non pode ir durmir á miña sei que se cumpre unha lei universal.
E que o amor frolece de novo.
