Este é un espacio baleiro. Non teño necesidade de dicir nada. Quizais só necesito buscar a saída correcta da cidade, antes de que estean todas cortadas polos operarios do asfalto.
20.6.04
martirio A risco de derrubarme coma unha lousa no indiranquin, hei de dicir que onte fun a un flipante concerto de martirio: saín coa pel requichada da melancolía, que se estendeu tamén ao longo día de hoxe, mentres entraba o verán e chegaba a choiva.