11.5.04
vida
Antonte, antes de que estourase a bomba-pépi, pensaba que este blo ía cambiar de tendencia: da obsesión pola verdade, a mentira e o pudor, pasaría a teimar sobre a xestión do tempo. Dúas cousas facíanmo intuír: achégome á trintena e lévolle dez anos a Shoto-kan. Erro completo.
Á tarde, totalmente aqueloutrado despois do que pasou, chamei por Shoto-kan. Tiña que explicarlle. Collinlle ás présas os Retallos do Diario de Adán que me regalou Peke hai moitos moitos anos. Quería desdramatizar.
El estivo sublime.
Agora defrontamos moitos problemas: está o da xestión do tempo, pero tamén o seu pasado, e o meu, e quizais o verán. Tampouco sei moi ben cales son as súas pretensións, se importan algo, e ignoro finalmente se seguirá lendo este blo.
Pero onte, cando regresaba prá casa despois dun descafeinado e un bico longo, viña dando pequenos chimpos e pensando nos carteis que vou pegar polas parroquias dun concello-que-non-podo-nomear.
Antonte, antes de que estourase a bomba-pépi, pensaba que este blo ía cambiar de tendencia: da obsesión pola verdade, a mentira e o pudor, pasaría a teimar sobre a xestión do tempo. Dúas cousas facíanmo intuír: achégome á trintena e lévolle dez anos a Shoto-kan. Erro completo.
Á tarde, totalmente aqueloutrado despois do que pasou, chamei por Shoto-kan. Tiña que explicarlle. Collinlle ás présas os Retallos do Diario de Adán que me regalou Peke hai moitos moitos anos. Quería desdramatizar.
El estivo sublime.
Agora defrontamos moitos problemas: está o da xestión do tempo, pero tamén o seu pasado, e o meu, e quizais o verán. Tampouco sei moi ben cales son as súas pretensións, se importan algo, e ignoro finalmente se seguirá lendo este blo.
Pero onte, cando regresaba prá casa despois dun descafeinado e un bico longo, viña dando pequenos chimpos e pensando nos carteis que vou pegar polas parroquias dun concello-que-non-podo-nomear.
