15.5.04
porto
Se á cidade lle chamo cidade, como lle chamarei ao porto? a señora dot e opaco, que van moito máis por aló podían aconsellarme. Ou Boss, que é aborixe. Eu, desgrazadamente, vou case nada. Prometo emenda.
O Porto preséntase radiante. Está totalmente en obras. Na rotonda de Boavista, por exemplo, seguían traballando na tarde do sábado nunha masa de formigón altísima que ben podería ser o guines dos poliedros. E túneles. E asfaltados. E liñas de metro, construídas baixo o arrecendo eterno do churrasco que impregna todo portugal.
Cando xa estabamos de recollida e iamos buscar o coche, pegamos no álbum os cromos modernos da rúa Miguel Bombarda: unha galería de arte onde un coche proxecta un filme dun home chorando, unha casa con dez tendas pop (unha de lomografía) e uns edficios que escoltan fermosísimos e paveros. Tan indispensábel coma os angolanos da Ribeira. Tamén pegamos os cromos de matosinhos, outro descubrimento formidábel: soño con vivir alí.
Así que regreso pola IP-1 ata Viana, e despois Valença, e despois desaparece o olor a churrasco e chego á ghalleira.
Se á cidade lle chamo cidade, como lle chamarei ao porto? a señora dot e opaco, que van moito máis por aló podían aconsellarme. Ou Boss, que é aborixe. Eu, desgrazadamente, vou case nada. Prometo emenda.
O Porto preséntase radiante. Está totalmente en obras. Na rotonda de Boavista, por exemplo, seguían traballando na tarde do sábado nunha masa de formigón altísima que ben podería ser o guines dos poliedros. E túneles. E asfaltados. E liñas de metro, construídas baixo o arrecendo eterno do churrasco que impregna todo portugal.
Cando xa estabamos de recollida e iamos buscar o coche, pegamos no álbum os cromos modernos da rúa Miguel Bombarda: unha galería de arte onde un coche proxecta un filme dun home chorando, unha casa con dez tendas pop (unha de lomografía) e uns edficios que escoltan fermosísimos e paveros. Tan indispensábel coma os angolanos da Ribeira. Tamén pegamos os cromos de matosinhos, outro descubrimento formidábel: soño con vivir alí.
Así que regreso pola IP-1 ata Viana, e despois Valença, e despois desaparece o olor a churrasco e chego á ghalleira.
