13.5.04
o vicio
Para fuxir de días de vida intensa e traballo abafante, lisco á illa Tardi. Non é un debuxante xenial. Os seus guións non arramplan comigo. Pero dende que unha vez se me enganchou o xarsei da vida nun valado de arame da rue Tolbiac, en parís, regreso de cando en cando alí.
O vicio ten guión de Pennac, un tío verdadeiramente incríbel que, sen embargo, destas deita unha historia frouxa.
Pero pasan os minutos. E as cores. E as páxinas. Existe algo mellor?
Para fuxir de días de vida intensa e traballo abafante, lisco á illa Tardi. Non é un debuxante xenial. Os seus guións non arramplan comigo. Pero dende que unha vez se me enganchou o xarsei da vida nun valado de arame da rue Tolbiac, en parís, regreso de cando en cando alí.
O vicio ten guión de Pennac, un tío verdadeiramente incríbel que, sen embargo, destas deita unha historia frouxa.
Pero pasan os minutos. E as cores. E as páxinas. Existe algo mellor?
