4.5.04
o home e o bido
Como arrinque desta semana que promete ser treboenta e axitada, vou con Audrey e Jacarezinho ver unha de bergman (el): O manancial da doncela. Despois dunha fermosa sonequiña ben reparadora, continúo diante dun filme certamente aborrecedor, insulso, antiquísimo. Pero, como sempre, nun intre, un home sacode un bidueiro ata tumbalo: acaban de violarlle e matarlle a filla, e ten os asasinos na lareira da casa, a durmir. Sacode o bido ata que o derruba, e despois espólao coas mans. A escena é fermosísima. Pódese pedir máis?
Como arrinque desta semana que promete ser treboenta e axitada, vou con Audrey e Jacarezinho ver unha de bergman (el): O manancial da doncela. Despois dunha fermosa sonequiña ben reparadora, continúo diante dun filme certamente aborrecedor, insulso, antiquísimo. Pero, como sempre, nun intre, un home sacode un bidueiro ata tumbalo: acaban de violarlle e matarlle a filla, e ten os asasinos na lareira da casa, a durmir. Sacode o bido ata que o derruba, e despois espólao coas mans. A escena é fermosísima. Pódese pedir máis?