20.5.04
lolita
Despois dunha longa xornada de traballo, colleume o frío nas rúas festeiras de humidtown. O tempo segue treboento. Esquecera as chaves e non podía ir gorecerme á casa da chuvia, do fresco, da cabeza. Así que ao final acabei destemperado no concerto de Ojos de Brujo, sen pasalo ben. Estaba rodeado de fermosuras, incluídas Fufli e 20Vacas, e non me daba concentrado. Tiña os miolos en Shoto-kan.
Velaí a dúbida: levo unha vidiña aquelada, sen máis cadea cá deste blo. Shoto-kan ten 18, e polas circunstancias persoais arrastra un plus de fraxilidade. Póñome sensato e creo que debo ser máis prudente que de costume, avisalo comenentemente dos riscos e das posibilidades, incluso retirarme. Pero dáme medo a ausencia. E doume medo eu cando me vexo frívolo, ogro, con armadura ante o namoramento.
Totalmente aqueloutrado, quedamos á medianoite na porta do Brusca. Explícolle. Axiña nos decatamos de que o seguro é el (ou parece) e de que el leva o leme (ou parece). Acompáñame ata casa, fódeme e logo marcha aos bares de ambiente a ver se liga algo. Eu, co asombro, quedo fondamente durmido. O seguinte que lembro é a Dukakis espertándome para levalo ao aeroporto.
Despois dunha longa xornada de traballo, colleume o frío nas rúas festeiras de humidtown. O tempo segue treboento. Esquecera as chaves e non podía ir gorecerme á casa da chuvia, do fresco, da cabeza. Así que ao final acabei destemperado no concerto de Ojos de Brujo, sen pasalo ben. Estaba rodeado de fermosuras, incluídas Fufli e 20Vacas, e non me daba concentrado. Tiña os miolos en Shoto-kan.
Velaí a dúbida: levo unha vidiña aquelada, sen máis cadea cá deste blo. Shoto-kan ten 18, e polas circunstancias persoais arrastra un plus de fraxilidade. Póñome sensato e creo que debo ser máis prudente que de costume, avisalo comenentemente dos riscos e das posibilidades, incluso retirarme. Pero dáme medo a ausencia. E doume medo eu cando me vexo frívolo, ogro, con armadura ante o namoramento.
Totalmente aqueloutrado, quedamos á medianoite na porta do Brusca. Explícolle. Axiña nos decatamos de que o seguro é el (ou parece) e de que el leva o leme (ou parece). Acompáñame ata casa, fódeme e logo marcha aos bares de ambiente a ver se liga algo. Eu, co asombro, quedo fondamente durmido. O seguinte que lembro é a Dukakis espertándome para levalo ao aeroporto.
