3.5.04
berlín
Esta aventura blogueira, que se prolonga demasiado, deume tantirmas satisfaccións, que xa non entendo ben o que sería eu sen esoutro que postea e comenta. Médranme tensións, como a de agardar polo fillo de Opaco sen saber cómo se vai chamar, ou a anguria súpeta de que Jean-sol estea no hospital (alí non hai internet nin discos vellos). Ou rexoubes, como ver nel a Florbela, a Peke, a Iop e a Kate xuntas, nun retruque cruzado e compartido.
A miña vida abloguéase, tamén. E cando recibo un fermoso correo éntrame a ansia de postealo, como o de Berlín e o seu baldeo de balcón: Como estaba cos meus tenis de andar por fóra e non os quería mollar, decidín que o mellor que podía facer era poñer as miñas chinelas, as flip-flop do verán, e así poder baldear a gusto. E remanguei os vaqueiros, e veña auga! A rodar! Como a porta do balcón estaba aberta entroume unha pouca para dentro da casa; ademais os sumidoiros estaban fartos de estar entupidos, así que ao principio aquilo do baldeo foi un pouco caótico, comigo saltando dun sitio para outro tentando solucionar varios desperfectos a un tempo.
Despois de lelo, merco dúas plantas prá casa. Unha begonia rarita, e outra que non ten nome. Teño que pasar pola florería pra apuntar os nomes. Xa contarei.
Esta aventura blogueira, que se prolonga demasiado, deume tantirmas satisfaccións, que xa non entendo ben o que sería eu sen esoutro que postea e comenta. Médranme tensións, como a de agardar polo fillo de Opaco sen saber cómo se vai chamar, ou a anguria súpeta de que Jean-sol estea no hospital (alí non hai internet nin discos vellos). Ou rexoubes, como ver nel a Florbela, a Peke, a Iop e a Kate xuntas, nun retruque cruzado e compartido.
A miña vida abloguéase, tamén. E cando recibo un fermoso correo éntrame a ansia de postealo, como o de Berlín e o seu baldeo de balcón: Como estaba cos meus tenis de andar por fóra e non os quería mollar, decidín que o mellor que podía facer era poñer as miñas chinelas, as flip-flop do verán, e así poder baldear a gusto. E remanguei os vaqueiros, e veña auga! A rodar! Como a porta do balcón estaba aberta entroume unha pouca para dentro da casa; ademais os sumidoiros estaban fartos de estar entupidos, así que ao principio aquilo do baldeo foi un pouco caótico, comigo saltando dun sitio para outro tentando solucionar varios desperfectos a un tempo.
Despois de lelo, merco dúas plantas prá casa. Unha begonia rarita, e outra que non ten nome. Teño que pasar pola florería pra apuntar os nomes. Xa contarei.
