16.4.04
xubias
A parte fabulosa do meu lavoro lévame o xoves a facer cousas fascinantes. Primeiro falo cun dos meus ídolos de verdade do blo de neil gainman mentres toco figuriñas de plastelina. Despois repaso a morfoloxía da faba nun hotel. Logo hai xantar de traballo nunha terraza, ao sol da primavera, vendo o mar nas xubias ankaresas: chipiróns, parrochas, tortilla, pementos, meccacola e sobre todo sol, moito sol, que me deixa rubia a cara por primeira vez en 2004.
Cando chego a humidtown estou febril, cheo de coñecenzas, e despego da realidade mentres lle tomo algo con Jacarezinho. Quedo con kate e harpomeira pra un viño. Ela tráeme un agasallo dende ningures, e eu retrúcolle con parvadas ás mauscheas e con algunha que outra crueldade.
BenLaden aconsellárame esa mañá de ir falar con HC, para que soubese do meu amor a kate e pra que lle deixase libre a memoria e a vontade suprimindo as espranzas. Cóntollo a kate e asústase; creme capaz de todo. Pero non, xa non. Hai quince días con esa idea no gardaluvas cruzaría a ghalleira pola AP9, seguramente. Agora deberemos deixar que espernexe a primavera.
Días tan intensos só poden rematar, loxicamente, en cama allea.
A parte fabulosa do meu lavoro lévame o xoves a facer cousas fascinantes. Primeiro falo cun dos meus ídolos de verdade do blo de neil gainman mentres toco figuriñas de plastelina. Despois repaso a morfoloxía da faba nun hotel. Logo hai xantar de traballo nunha terraza, ao sol da primavera, vendo o mar nas xubias ankaresas: chipiróns, parrochas, tortilla, pementos, meccacola e sobre todo sol, moito sol, que me deixa rubia a cara por primeira vez en 2004.
Cando chego a humidtown estou febril, cheo de coñecenzas, e despego da realidade mentres lle tomo algo con Jacarezinho. Quedo con kate e harpomeira pra un viño. Ela tráeme un agasallo dende ningures, e eu retrúcolle con parvadas ás mauscheas e con algunha que outra crueldade.
BenLaden aconsellárame esa mañá de ir falar con HC, para que soubese do meu amor a kate e pra que lle deixase libre a memoria e a vontade suprimindo as espranzas. Cóntollo a kate e asústase; creme capaz de todo. Pero non, xa non. Hai quince días con esa idea no gardaluvas cruzaría a ghalleira pola AP9, seguramente. Agora deberemos deixar que espernexe a primavera.
Días tan intensos só poden rematar, loxicamente, en cama allea.
