13.4.04
lectura
Nun post que non sei se chegou a ver luz integramente, peke falaba da súa capacidade para ler dous libros ao tempo e dos disturbios que iso lle producía. Eu nunca fun quen; mesmo levo tempo sen traer un libro aquí. Atoamento.
Comecei hai moito un estraño, o tapiz de Malacia. Aínda agora non sei se é historia-ficción cóenga, heterodoxa ou de tres pesetas. Gustábame tanto como me desgustaba, pero había nalgo no seu protagonista que recoñecía en min, e que supoño que me ancoraba á súa lectura. Resultado: tres páxinas cada día, e sono. Onte remateino finalmente, cunha lene idea de que os homes descen dos saurios, de que malacia resiste aínda ao progreso e de que eu, se me parezo ao protagonista, hei acabar mal.
Así que comezo rapidamente outro e agúantolle 136 páxinas dunha tacada.
Hoxe amence co ceo azul. Eis a estación máis flipante.
Nun post que non sei se chegou a ver luz integramente, peke falaba da súa capacidade para ler dous libros ao tempo e dos disturbios que iso lle producía. Eu nunca fun quen; mesmo levo tempo sen traer un libro aquí. Atoamento.
Comecei hai moito un estraño, o tapiz de Malacia. Aínda agora non sei se é historia-ficción cóenga, heterodoxa ou de tres pesetas. Gustábame tanto como me desgustaba, pero había nalgo no seu protagonista que recoñecía en min, e que supoño que me ancoraba á súa lectura. Resultado: tres páxinas cada día, e sono. Onte remateino finalmente, cunha lene idea de que os homes descen dos saurios, de que malacia resiste aínda ao progreso e de que eu, se me parezo ao protagonista, hei acabar mal.
Así que comezo rapidamente outro e agúantolle 136 páxinas dunha tacada.
Hoxe amence co ceo azul. Eis a estación máis flipante.
