<$BlogRSDUrl$>
Este blog mudou de servidor, agora está en astuasbalas.com

25.4.04

kceres
Fomos pasar a tarde aos barruecos, formacións graníticas entre pequenas lagoas que son destino domingueiro das familias locais. A paisaxe é tan grande coma a calor; arrubio.
Vemos unha criatura estraña, aquí denominada obispo. Fíxenlle fotos pra que Jacarezinho determine. Tamén hai miotos, e cegoñas, e un grilo que decide durmir a sesta comigo: gabéame o bandullo e agarda, mirando como pasa a brisa e levanta palliñas.
Cando ao serán regresamos á cidade prá presentación dun libro sobre literatura e hipertextualidade, pasamos por diante duns adolescentes breiqueando nun soportal urbano. Os coches tunados á noite decídenme: kceres é como maceda ao grande. E mola.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?