20.4.04
enterro
Di Jacarezinho que temos que inventar unha cerimonia leiga, fermosa. Supoño que pensa en cando marchemos o resto.
Ás veces cavilo en dispor as cousas todas, pero despois arrepíntome e penso que é todo un exercicio de pretensiosidade maior incluso ca este blo. Así que deixo aínda sen anotar o dos tulipáns e o punto exacto de esparexemento da borralla.
A señora Dot propón un soño, irrealizábel neste país. Pra cando un kit lexislativo de eutanasia e euterresia?
Vénceme a incomprensión cando alguén di odiar os enterros. Síntoos como se o de acompañar os cadavres fose verdadeiramente o único traballo que temos fixado, fóra a podremia. Así que nunha tarde de inverniza alí estou eu, nun camposanto a varios quilómetros de atenas (tantos que xa non é atenas), arrodeado de descoñecidos e conducindo un corpo descoñecido.
Pero nun momento toco un michelín e dou un bico, e sei que os quilómetros e a barruza teñen o seu sentido. Incluso quedamos de chamarnos. Sexa.
Di Jacarezinho que temos que inventar unha cerimonia leiga, fermosa. Supoño que pensa en cando marchemos o resto.
Ás veces cavilo en dispor as cousas todas, pero despois arrepíntome e penso que é todo un exercicio de pretensiosidade maior incluso ca este blo. Así que deixo aínda sen anotar o dos tulipáns e o punto exacto de esparexemento da borralla.
A señora Dot propón un soño, irrealizábel neste país. Pra cando un kit lexislativo de eutanasia e euterresia?
Vénceme a incomprensión cando alguén di odiar os enterros. Síntoos como se o de acompañar os cadavres fose verdadeiramente o único traballo que temos fixado, fóra a podremia. Así que nunha tarde de inverniza alí estou eu, nun camposanto a varios quilómetros de atenas (tantos que xa non é atenas), arrodeado de descoñecidos e conducindo un corpo descoñecido.
Pero nun momento toco un michelín e dou un bico, e sei que os quilómetros e a barruza teñen o seu sentido. Incluso quedamos de chamarnos. Sexa.
