11.4.04
educación sentimental
Nesta tarde de sol e vaqueo, dou voltas coa bici e achégome a ver a mala educación. Saio coa pel de pita, despois de sentir intensamente unha película mal feita, ou mal acabada, ou algo. Nesa avalancha de nostalxia e paixón hai momentos fermosos, frases como xoias que esquezo axiña e o corpo de gael: fondón, nunca pensei que diría esta soberba. Pero aí nos seus beizos, en todas as paranoias e mitos, imaxino que o trazado é un mundo real, normal, como dar polo cu (ou recibir, dispensando).
Hai moitos moitos anos, antes de que comezase toda esta decrepitude, vin A lei do desexo na tele. A casa de meus pais inda era a miña casa. A paixón, as camisas e algúns personaxes fanme sentir o mesmo ca daquela: que o filme estaba feito pra min, que se podía sentir así. Lembro a frase: "cóntame que fas, se deixaches xa a coca...". Eu non sabía o que era a coca, pero estaba adeprendendo o que era a soidade, e o desamor.
Nesta tarde de sol e vaqueo, dou voltas coa bici e achégome a ver a mala educación. Saio coa pel de pita, despois de sentir intensamente unha película mal feita, ou mal acabada, ou algo. Nesa avalancha de nostalxia e paixón hai momentos fermosos, frases como xoias que esquezo axiña e o corpo de gael: fondón, nunca pensei que diría esta soberba. Pero aí nos seus beizos, en todas as paranoias e mitos, imaxino que o trazado é un mundo real, normal, como dar polo cu (ou recibir, dispensando).
Hai moitos moitos anos, antes de que comezase toda esta decrepitude, vin A lei do desexo na tele. A casa de meus pais inda era a miña casa. A paixón, as camisas e algúns personaxes fanme sentir o mesmo ca daquela: que o filme estaba feito pra min, que se podía sentir así. Lembro a frase: "cóntame que fas, se deixaches xa a coca...". Eu non sabía o que era a coca, pero estaba adeprendendo o que era a soidade, e o desamor.
