24.4.04
cegoñas
Cando Dukakis e eu eramos cativos, os pais levábannos a ver cegoñas á limia. Naquela altura debía haber un par de parellas aniñantes en toda a ghalleira, e nós iamos en procesión, con prismáticos e petos de vaqueiro, xogar ao pé dunha árbore mentres no curuto unha parella de cegoñas alimentaba os poliños.
As neves deste ano aínda non me deixaron ver ningunha, agora que xa se contan as parellas por ducias. Pero ao pasar a Seabre comezan a frolecer aquí e acolá, nos campanarios, nos postes da luz, nas torretas eléctricas.
Diante da fiestra de Iop, en Cáceres, hai unha. Espértame estroupeleando o peteiro: tactactactactactactactactac.
Cando Dukakis e eu eramos cativos, os pais levábannos a ver cegoñas á limia. Naquela altura debía haber un par de parellas aniñantes en toda a ghalleira, e nós iamos en procesión, con prismáticos e petos de vaqueiro, xogar ao pé dunha árbore mentres no curuto unha parella de cegoñas alimentaba os poliños.
As neves deste ano aínda non me deixaron ver ningunha, agora que xa se contan as parellas por ducias. Pero ao pasar a Seabre comezan a frolecer aquí e acolá, nos campanarios, nos postes da luz, nas torretas eléctricas.
Diante da fiestra de Iop, en Cáceres, hai unha. Espértame estroupeleando o peteiro: tactactactactactactactactac.
