26.3.04
soños
Onte contei o soño de toquio, e á noite repito algo parecido, máis breve, cunha viaxe á Costa do Almasí.
Nunca fun persoa de soños prácidos, nin reiterados, nin anguriantes. Só unha vez, ao namorar de Fufli, fun precedido polo namoro no soño. Sempre pensei que os soños estaban aí pra facernos chanza e colocarnos ás noites na posición que nos corresponde: obxecto da chanza e a bulra do universo.
Pero alguén me chama pra avisarme: non debes contar os soños; alguén pode utilizalo na túa contra. Inda non sei qué farei. O máis normal será que non soñe, e que non haxa nada que contar. E por sorte, son tan protozoo que nin inimigos teño.
Onte contei o soño de toquio, e á noite repito algo parecido, máis breve, cunha viaxe á Costa do Almasí.
Nunca fun persoa de soños prácidos, nin reiterados, nin anguriantes. Só unha vez, ao namorar de Fufli, fun precedido polo namoro no soño. Sempre pensei que os soños estaban aí pra facernos chanza e colocarnos ás noites na posición que nos corresponde: obxecto da chanza e a bulra do universo.
Pero alguén me chama pra avisarme: non debes contar os soños; alguén pode utilizalo na túa contra. Inda non sei qué farei. O máis normal será que non soñe, e que non haxa nada que contar. E por sorte, son tan protozoo que nin inimigos teño.
